insan evinde yalnız kalınca yaptığı ilk şey doya doya sigara içmek oluyor .. evime girer girmez bir sigara yakınca anladım bunu .. sonra yalnız kaldığına seviniyor insan .. ''oh be'' diyor ''hayat budur!'' nah budur hayat! .. sonra dakikalar geçtikçe bir boşluk oluyor o dört duvar arasında .. iki odalık ev koca boş bir saraya dönüşüyor gözlerinde .. geçmişin geliyor gözünün önüne .. bütün hatalarıyla tek tek yüzleşiyor insan .. yaptığı kötülüklerin pişmanlığı sarıyor dört bir yanını .. sonra korkuları su yüzüne çıkıyor yavaş yavaş .. ve en son özlem bastırıyor en hassas damarından .. hiç özlemediğin kadar çok özlüyorsun onu .. öyle ağır geliyor ki özlem öyle çok bastırıyor ki damarına canın yanıyor.. çok yanıyor .. şimdi elimde sigara kulağımda Koray Avcı ve gözümün önüne onun hayali ..canım çok yanıyor .. insan yalnız kalınca içine en çok işleyen vururmuş özlem damarına .. ulan şerefsiz ne ara bu kadar çok işledin içime .. kısacası sözün özü .. yalnızlık insanın ecdadını belletiyor .. yalnızlığı sevmeyin .. yalnız kalmak istemeyin hiç ..

hayatta hiç normal olmayı beceremedim ben .. hep ya fazlaydım ya da eksik .. mesela lise zamanlarımdaki o kıza fazlaydım ben ... ve ben hep eksik oldum aileme .. istedikleri gibi bir evlat olamadığımı yüzüme her vurduklarında istemedikleri şeyler yaptım .. bir sigara yaktım öğreneğin .. ve sigara yaktıkça istedikleri evlat profilinden gittikçe uzaklaştım .. aslına bakarsanız bunu hiç dert etmedim ben .. ya da dert etmediğimi sandım .. sonra üniversite geldi çattı .. o kız çıktı karşıma .. güzel yüzü mis kokusu tatlı gülüşüyle bağladı beni kendine .. oysa .. oysa ben ona da fazlaydım .. hem de çok fazla ... sürekli mesafeyi kapatmaya çalıştım .. ama bu daha da fazla yaptı beni ondan .. insan hayatta hiç denge tutturamaz mı .. hiç bak bu tam benim dengim diyemez mi .. biliyor musunuz? .. siktir edin gitsin.. kim bilir belki geçici olmak kalıcı ve sıkıcı olmaktan iyidir .. hani diyor ya şair .. BAĞLANMAYACAKSIN! .. belki de doğrudur ...